Systeemcamera’s winnen de laatste jaren enorm aan populariteit. Daar zeg ik niets nieuws mee. Ze hebben hun succes voornamelijk te danken aan het feit dat ze door het ontbreken van de spiegel kleiner en lichter zijn dan reflexcamera’s.
Omdat ik al jaren met full-frame camera’s fotografeer heeft de markt van systeemcamera’s mij nooit geïnteresseerd. Vooral omdat de ‘winst’ in afmetingen en gewicht zich alleen maar zou laten voelen indien ik overschakelde naar een systeemcamera met een APS-C formaat sensor (cropfactor 1,6) of kleiner. Een overstap van full-frame naar APS-C kon ik voor mezelf echter niet verantwoorden. Het leek mij een stap terug in de tijd en kwaliteit.
Maar alles evolueert natuurlijk. Ook de kwaliteit van de kleinere sensors. En sinds Fuji nu een camera op de markt gebracht heeft met een 24mp sensor en heel wat collega’s er positieve commentaar over geven, vroeg ik me af of hier geen nieuwe mogelijkheden zaten voor de landschapsfotograaf.
Foto Leeman (Sint-Joris-Winge) bood me de gelegenheid om die Fuji Xpro2 eens een weekje uit te testen. En vermits ik via mijn workshops al langer weet dat er heel wat landschapsfotografen in dubio staan dacht ik dat het misschien wel interessant zou zijn om hier een verslagje over te schrijven.
Je kan je natuurlijk meteen de vraag stellen of een vergelijking tussen een full-frame reflexcamera en een systeemcamera met een APS-C formaat sensor wel relevant is? Het lijkt geen eerlijke vergelijking vermits het hier om camera’s gaat met totaal verschillende sensors. Wel, misschien juist daarom. Kan je het verschil wel zien in de praktijk? Dat is de vraag die menig fotograaf zich stelt.
Het was die fameuze week waarin Vlaanderen bijna verzoop na de zoveelste onweersbui. Niet echt de ideale weersomstandigheden om een camera uit te testen. Vooral door de wind. Binnenshuis op zoek naar een geschikt onderwerp kom je dan je eigen hond tegen. Met een vragende blik die boekdelen spreekt. Wie kan er daar omheen? Op dat vlak zat het al goed want de Fuji kan perfect emoties vastleggen 😉 Snapshot met de 18mm 2.0, 800 iso
Op stap met de hond dan maar! Onder miezerige weersomstandigheden. Maar kijk, de resultaten waren toch al veelbelovend. Kleuren, contrast, belichting… alles zat goed. Haar kop wordt haarscherp weergegeven. Maar dat verwacht je uiteraard van een dergelijke camera. Niets nieuws onder de zon dus.
De volgende dag even het dynamisch bereik checken. Rond de middag was het stralend weer. Iets teveel van het goede zelfs, maar dus ideaal om eens een ‘moeilijke’ foto in tegenlicht te nemen. En dat ging wonderwel. Lucca komt niet zo flatterend over als bij de vorige opname , maar alle details in zowel de hoge als lage lichten werden behouden. Ook bij haar kameraden. Hier zie je een zwart-wit versie
Tijdens de avond trok de hemel weer dicht en stapte ik vlug even de auto in om wat rond te rijden in de buurt. Ook dan scoorde de Fuji wonderwel. Deze foto nam ik gewoon vanuit de auto. Na een vijftal pogingen lukt het me op een bliksem te fotograferen. Je moet natuurlijk snel genoeg kunnen reageren (binnen de seconde). Het was op dat moment lichtjes aan het regenen, vandaar de wat softe scherpte.
De eerste bevindingen waren dus in ieder geval heel positief. Maar de ultieme vraag bleef hangen: Kan een systeemcamera van 24mp met cropfactor 1,6 wat betreft pure beeldkwaliteit echt concurreren met een full-frame camera van 24 mp?
Het lijkt een simpele vraag waarop je in eerste instantie nee zou antwoorden. In theorie kan dat ook niet anders. Maar zie je het verschil in praktijk wel? En dan meer bepaald bij gewone omstandigheden (dus niet bij situaties waarbij je op hoge ISO waarden zou moeten werken en een full-frame camera per definitie beter zou moeten zijn (dankzij de grotere pixels) Met andere woorden zou de Fuji Xpro2 een volwaardige camera kunnen zijn voor de landschapsfotograaf die de allerhoogste kwaliteit wilt? Voor huwelijksfotografie zeker en vast. Ook voor interieur- en architectuurfotografie. Zeker voor stads- en straatfotografie.
Maar bij landschapsfotografie komen er heel wat aspecten naar boven die minder aan bod komen bij andere specialiteiten. Denk maar over herfstlandschappen met in de verte enkele solitaire bomen en… tienduizenden kleurrijke blaadjes. Misschien wel scherp lijkend in gecomprimeerde versie op internet, maar niet noodzakelijk bij een vergroting op een tentoonstelling waar de toeschouwer zich misschien focust op die boom…
En dus trok ik op een windstille namiddag met de D750 en Fuji Xpro2 naar Glabbeek. In het natuurgebied de Paddepoel heb je een kleine uitkijktoren met een mooi gevarieerd zicht op een vijverpartij en tal van knotwilgen. Ideaal voor de ‘bladerentest’. Hieronder zie je eerst de Nikonfoto, dan de Fujifoto. Allebei met hetzelfde brandpunt / equivalent (27mm, 18 mm) en f5.6 Vervolgens een uitvergroting van beide opnames tot pixelniveau.
En ik was eerlijk gezegd toch wel verrast. Je ziet wat betreft scherpte uiteraard geen verschil in de volledige versie van het beeld. Maar ook amper in de vergroting, toch?
Bij sommige andere foto’s zag je wel een verschil. Of leek er althans een verschil. De ene keer in het voordeel van Nikon, de andere keer in het voordeel van Fuji. Maar dat verschil was steeds zeer miniem en kan gedeeltelijk liggen aan de verschillende kleurweergave. De Fujibeelden waren dikwijls iets warmer dan de Nikonbeelden. Dat verschil in kleurweergave was er overigens niet altijd. Op een late namiddag ben ik bijvoorbeeld eens naar het kasteel van Horst gegaan om onderstaand beeld te nemen. Je zag zowel wat betreft scherpte als kleur geen verschil tussen de Nikon en de Fuji. De foto kan gerust uitvergroot worden naar afmetingen van meer dan een meter breed. Om maar te zeggen, met die FujiXpro2 kan je perfect aan de slag voor professionele landschapsfotografie, zoveel is intussen al duidelijk.
In het ideale geval zou je al die vergelijkingen moeten maken met dezelfde lens natuurlijk. Nu heb ik de 18-35 mm (op 27 mm stand) van Nikon vergeleken met een vaste 18 mm van Fuji. Maar beide lenzen zouden in principe zo goed als evenwaardig moeten zijn.
Dan rijst meteen de volgende vraag: waarom dan nog werken met een full-frame camera? Die is toch groter, zwaarder en … duurder?
Een full-frame camera levert bij hogere isowaarden betere resultaten dan een systeemcamera. Dat is ongetwijfeld een voordeel, maar minder relevant bij landschapsfotografie. Overigens heb ik vergelijkende testen gedaan en tot iso 3600 valt het verschil echt wel mee. Dat argument valt voor mij dus weg. Ook het verschil in scherptediepte is een argument die hier minder van toepassing is. Fuji heeft evengoed hele lichtsterke lenzen die een prachtige dof opleveren. Het verschil in scherptediepte is wel groter dan ik dacht. Hieronder zie je bijvoorbeeld een opname met de Fuji op f8. Bij de identieke opname met de Nikon waren de bomen op de achtergrond even scherp maar de klaprozen helemaal op de voorgrond minder scherp.
We hebben het tot nu toe overigens alleen over landschapsfotografie gehad. Maar de Fuji Xpro2 leent zich uiteraard ook heel goed voor natuur- en/of detailfotografie. Hier zie je een 10% uitsnede van een (groothoek)opname van een graanveld met klaprozen. (1/1000 sec, f 2.0) Nog steeds goed voor een foto van 2,4 mp, ruim genoeg voor een scherpe afdruk of publicatie op 10cm x 15cm.
Conclusie:
De Fuji Xpro2 is me enorm goed bevallen! De camera ligt prettig in de hand. Leuk als je al eens graag met één hand fotografeert omdat je met de andere hand de aandacht van je model (in mijn geval dus een hond) wilt aanwakkeren! De bediening spreekt voor zichzelf. Zonder de gebruiksaanwijzing te lezen vond ik gemakkelijk mijn weg in het menu. De body lijkt me duurzaam, de lenzen eveneens.
Ga ik hem nu kopen?
Wellicht wel. Ik ga eerst nog eens een systeemcamera van een ander merk uittesten. Maar de kans dat die beter zal scoren acht ik minimaal. Ik ben nu wel ook heel nieuwsgierig naar de kwaliteiten van een systeemcamera met cropfactor 2 zoals Olympus of Panasonic er een paar modellen van heeft. Want als je tussen een Full-frame camera en een systeemcamera met cropfactor 1,6 echt geen verschil ziet wat betreft scherpte, zou je dat dan plotseling wel zien bij een camera met cropfactor 2 ? Misschien ook niet. Ook de Sony RX1 compact lijkt me zeer interessant. Weliswaar full-frame en geen verwisselbare lens maar daardoor dus wel vrij compact.
Ga ik nu helemaal overschakelen?
Zeker nog niet! Mijn Nikon D800 heeft immers een full-frame sensor van 36mp. In combinatie met de 80-400mm ideaal voor wildlife fotografie. Bovendien heeft de voorbije week me geleerd dat ik sneller kan reageren op onverwachte situaties met een reflexcamera. Het blijft ook een stuk aangenamer om door een optische zoeker van een reflexcamera te kunnen kijken. Daar komt nog bij dat ik af en toe huwelijksreportages maak. Dan zijn die hogere ISO waarden wel degelijk een belangrijke troef. Denk maar aan sfeeropnames zonder flits in een kerk. Alhoewel ik nogmaals moet toegeven dan de Fuji ook zeer goed scoort bij hogere ISO waarden. Tenslotte moet ik toch nog wennen aan dat klein formaat. De Nikon D750 ligt zeer goed in de hand. Uiteindelijk zelfs een stuk beter dat die Fuji. Dat is belangrijk bij het fotograferen met de losse hand bij minder gunstige lichtomstandigheden. Als je dan nog rekening houdt met de kwalitatief hoge VR functie in de Nikonlenzen, dan moet er al heel wat gebeuren vooraleer ik afstand doe van mijn vertrouwd materiaal. En dan heb ik het nog niet gehad over het gebruik van filters…
Maar de Fuji Xpro2 is natuurlijk wel een geweldig camera voor stadsfotografie, dat staat buiten discussie. Hier zie je bijvoorbeeld een foto van Park Spoor Noord in Antwerpen. Met de Fuji Xpro2 of Nikon 750 ? Wie zal het zeggen? Ik zie het niet 😉
De camera is uiteraard ook ideaal voor familiefeestjes en uitstapjes waar je al dat gedoe met gewichtig materiaal echt wel kan missen. Maar op termijn zie ik me de camera dus ook effectief gebruiken voor landschapsfotografie, dat staat inmiddels vast. Tenzij iemand me alsnog kan overtuigen om een ander merk uit te proberen. Heb je ervaring met andere systeemcamera’s, laat het dan misschien even weten in de reacties. Alvast bedankt. Heb je opmerkingen over dit verslag of specifieke vragen, stel ze dan gerust.
(Edit 17-6: na een terechte opmerking van iemand via facebook toch nog vermelden dat de batterijen echt niet lang meegaan. Dat is een serieus nadeel ten opzicht van een reflexcamera natuurlijk)