Waarom ik zo graag koeien fotografeer…

Mijn beste wensen voor het nieuwe jaar!

Even een leuke verhaaltje…

Een aantal jaren geleden besloot ik een hele reeks landschappen te fotograferen in de 4 seizoenen. Ik ben er na anderhalf jaar mee gestopt omdat het vrij moeilijk bleek te zijn om van een landschap een perfect beeld te nemen in elke seizoen. Logisch, want landschapsfotografie heeft alles te maken met licht. Als je start met een goede landschapsfoto, dan blijkt het bijzonder moeilijk te zijn om van hetzelfde landschap een even geslaagde foto te nemen van de andere seizoenen want je zal dit nooit kunnen doen onder dezelfde lichtomstandigheden. Dat gaat misschien wel met één landschapsfoto dicht bij huis waar je meerdere keren per jaar kunt langsgaan, maar niet wanneer je een grote reeks wil maken van pakweg 100 beelden verspreid over heel het land. Tenzij je er heel veel tijd in wilt steken. Daar komt nog bij dat landschappen voortdurend veranderen. Zelfs natuurgebieden. Zo had ik een mooie lentereeks van de Teut. Toen ik in augustus dezelfde landschappen wou fotograferen met de bloeiende heide bleek dat een gedeelte van het natuurgebied verwoest werd door een storm. Maar cultuurlandschappen veranderen sowieso. Daar is geen storm voor nodig. Dat bleek eens te meer bij dit beeld ergens in Haspengouw. Ik had de grootste moeite om de plaats terug te vinden. Ik ben een paar keer over en weer gereden tot ik zag dat de bomenrij die ik in de lente gefotografeerd had verdwenen was. Grappig genoeg lagen er koeien op dezelfde plaats.

Het leek bijna een signaal van de fotografiegoden…  “Koen, verlies je tijd niet met die seizoenenreeks. Concentreer je liever op je koeien”   En zo geschiedde… 😉