Beringen-Mijn

Deze markante gevel vind je in Beringen-Mijn. Heel de omgeving van Beringen-Mijn met de woonkern én de mijnsite én de moskee is overigens een aanrader van formaat. Misschien duik ik eens in mijn archief voor nog enkele andere beelden. Hoog tijd dat ik er zelf trouwens nog eens heen ga!

Natuurbeleving: je wordt steeds bekeken!

In volle lente euforie toch nog een beeld van de voorbije winter in de Ardennen en we gaan hier zelfs even afwijken van de pure fotografie. Bijgevoegde foto’s zijn dus NIET geschikt voor publicatie, beeldbank of wat dan ook wegens het chaotisch decor. Ze verhalen echter wel perfect wat ik bedoel met de titel ‘natuurbeleving’. En please, bekijk het tweede beeld nog even niet!

Een drietal weken geleden liep ik in de vallei van de Warche niet zo ver van de waterval van Reinhardstein (n.b. de hoogste in België). Ik genoot van de omgeving en de rust en hoorde alleen het knerpen van de sneeuw. Ik weet echter dat ik niet alleen ben. Dat ben je immers nooit in een bos. Vossen, herten, everzwijnen en noem maar op…je ziet ze niet, maar ze zijn er. Ze kijken naar jou en wachten geduldig en alert tot je weer voorbij bent.

Ik zie het steeds als een uitdaging om reeën te ‘ontdekken’. Ik hoef ze niet per sé te kunnen fotograferen. Natuurbeleving is me al even dierbaar als natuur fotograferen. Misschien is het een aangeboren ingesteldheid, maar je kan ook leren genieten van dit soort ontmoetingen. Dan gaat er een nieuwe wereld voor je open.

Waar was ik nu weer. Ja, in de vallei van de Warche dus en schijnbaar alleen… Ik kijk naar de overkant van de vallei en ben op zoek naar bepaalde silhouetten. Na een tijdje is het weer zo ver. Ik zie reeën! De verwondering na al die jaren van natuurbeleving blijft. Reeën zijn nieuwsgierig. Wanneer ze zich op een veilige afstand wanen, dan bekijken ze het zaakje graag. Zeker wanneer ze de situatie goed kunnen inschatten. Stel dat er achter mij nog wandelaars naderden, dan zouden ze gegarandeerd het hazenpad gekozen hebben.

Ik fotografeer de diertjes dan. Ook al weet ik dat het onbruikbare beelden worden wanneer ze zo ver van je af staan. Ze verdwijnen nadien in de prullenmand of geraken vergeten in één of ander mapje. Maar als je er even bij stil staat , dan geeft dit beeld misschien beter dan eender welk prijsbeeld de werkelijkheid weer. Je hebt uiteraard het tweede beeld al gezien, maar geef toe dat je in eerste instantie maar twee reeën zou gezien hebben. Bemerk ook de positie van de drie reeën in het landschap. Waarschijnlijk niet toevallig steeds vlak bij een rots of een boom zodat ze amper opvallen in het sneeuwlandschap. Onzichtbaar voor de nietsvermoedende wandelaar want ze staan hier misschien wel 200 meter van ons af ( 300 mm tele)

Met een serieuze crop  krijgen we uiteindelijk nog een bruikbaar beeld voor dit blogje. Het derde ree (een bok) wordt meteen duidelijker zichtbaar.

Tussen haakjes…ik heb nog nooit een everzwijn gezien. Als er iets is dat ik niet begrijp na zoveel jaren natuurbeleving, dan is het dat wel. Het waarnemen van inmiddels misschien al honderden reeën zou toch moeten evenredig zijn met minstens 10 everzwijnen, niet? Onbegrijpelijk. Ik denk dat ik er over ééntje zal moeten struikelen om zoveel onrecht te kunnen compenseren.

Ter info: je kan reeën onder bepaalde omstandigheden besluipen. Daarover had ik het hier

Lente!

Bloemen en Planten

In het magazine Bloemen en Planten start ik deze maand met een fonkelnieuwe reeks over macro-ontdekkingen in eigen tuin. Elke maand wordt er één of ander beestje voorgesteld. Met diverse close-up beelden wil ik een grotendeels verborgen en soms onbekende wereld  voorstellen. De nadruk in deze nieuwe fotocolumn ligt dus voornamelijk bij de fotografie, maar ik geef er ook een woordje uitleg bij. De editie van april ligt reeds in de winkelrekken en ik begin met de…kameleonspin!

De Alpijnse skipiste van Ovifat

Gisteren nog eens naar de Hoge Venen geweest. Met de achterliggende gedachte dat na de voorbije winter iedereen nu wel echt sneeuwmoe is en het dus rustig vertoeven moet zijn in de Oostkantons. Hoe het vandaag is weet ik niet, maar ik heb gisteren inderdaad bijna geen kat gezien (wel een vos!). Er viel vrijdag zo maar eventjes 20 cm sneeuw op één nacht.

Hier zie je mijn eerste foto op weg naar de waterval van Bayehon.

En mijn laatste foto van de dag boven op de Baraque Michel.

Alle andere foto’s zijn exclusief voor een artikel over fotografie op de Hoge Venen tegen het einde van dit jaar. Meer archiefbeelden van de Oostkantons en de Hoge Venen kan je zien op www.fotogeniekbelgie.be

Iets na de middag, tussen twee wandelingen door, ben ik even een kijkje gaan nemen op de Alpijnse skipiste van Ovifat. Met 40 openingsdagen was het een uiterst succesvol seizoen met

Poperinge

In de nazomer van vorig jaar kreeg ik van de stad Poperinge de toelating om foto’s te nemen vanuit de toren van de Sint Bertinuskerk. Probleem was niet alleen het overwinnen van mijn hoogtevrees ( langs die smalle geul moest ik lopen kruipen om bij de plaats te geraken van waaruit ik deze foto nam), maar vooral het trotseren van de hevige polderwind was niet zo evident.

Meer foto’s van Poperinge: Hier!